Yok, o yakmış.
Yok, bu yapmış.
Yok, dış mihraklar, yok iç hainler…
Hayır!
Siz yaktınız! Biz yaktık!
Çünkü yıllardır susarak, görmezden gelerek, umursamayarak…
Suçu hep bir “öteki”ye yükleyip, kendi payımıza düşen utancı reddederek…
Nefretin, öfkenin, kutuplaşmanın gölgesinde büyüttük bu cehennemi.
Sorumluluğu sırtlanmak yerine, başkalarının üzerine fırlatıp kendimizi temize çıkarmaya çalıştık.
Bir çocuğun elinde kırılan bir dal kadar masum görünür belki bu vurdumduymazlık.
Ama her kırılan dal, bir ormanın hatırasını siler.
Sen çocuklarına bir çiçeğin neden koparılmaması gerektiğini anlattın mı? Sırf sen 2 parça et yiyip çirkince o fırçalamadığın sapsarı dişlerinle fotoğraf paylaşıp hava atttıktan ,sonra da ateşini söndürmeden defolup gitmemen gerektiğini düşündün mü hiç?
Sigaranı söndürüp cebine koydun mu hiç?
Çöpünü ayrıştırmaya üşendiğinde, doğanın omzuna attığın yükü düşündün mü?
Islak mendilin kolaylığını severken, doğaya bıraktığın plastiği hayal ettin mi?
Etmedin. Etmedik.
Sonra biri çıkar, “Onlar yaktı!” der.
Sen de hemen inanırsın. Çünkü suçu paylaşmaktan korkarsın.
Kendinle yüzleşmek zordur, başkasını suçlamak kolay.
Ama kolay olan her şey gibi, bu da çürüme getirir.
Bak etrafına…
Toprak susuz, hava kirli, ağaçlar yorgun…
Ve biz hâlâ bağırıyoruz:
“Onlar yaptı!”
Hayır.
Biz yaptık.
İhmalle, cehaletle, konforla, kayıtsızlıkla…
Belki ben de o hataların bir kısmını yaptım, belki hâlâ yapıyorum.
Ama artık gözümü kaçırmıyorum.
Komplo teorilerine sarılmıyor, nefretle beslenmiyorum.
Söyleyecek bir şeyim varsa, önce kendime söylüyorum.
Sus artık!
Bu kakofoni büyüdükçe, gerçek sesler boğuluyor.
Yangına su değil, körükle gitmeyin.
Sadece susturmayın kendinizi — duyun, anlayın, değişin!
Çünkü bu dünya, üzerinde sadece yaşadığımız bir yer değil…
Sonsuza kadar iz bıraktığımız bir yer.
Saygılarımla
Kitap Önerisi:
“Bir Kum Yöresi Güncesi” – Aldo Leopold
(Orijinal adı: A Sand County Almanac, 1949)
Aldo Leopold, çevre etiği ve insanın doğayla olan ilişkisini en sade, en vicdani biçimde anlatan isimlerden biridir. Bu kitap, doğaya verilen zararın aslında insanın kendine verdiği zarar olduğunu gösterir. Sakin bir anlatımla ama derin bir vicdanla sizi yüzleşmeye davet eder.